Rodzaje tlenoterapii, wskazania i przeciwwskazania do zabiegu
Tlenoterapia to leczenie tlenem. O tym jaki rodzaj i metodę leczenia zastosuje się u wybranego pacjenta decyduje lekarz. On też określa m.in. wysokość stężenia tlenu i czas trwania tlenoterapii u danej osoby. Warto poznać wskazania oraz przeciwwskazania do korzystania z tego typu kuracji.
Co to jest tlenoterapia?
Tlenoterapia jest kuracją polegającą na podawaniu pacjentowi tlenu. Ten sposób leczenia polega na zwiększeniu stężenia tlenu w wydychanym powietrzu.
Aby organizm człowieka sprawnie działał, potrzebuje stałego dostarczania tlenu do jego narządów oraz poszczególnych komórek. Jeśli mózg przez 5 minut nie otrzyma niezbędnej porcji tlenu, zmiany które wystąpią na skutek niedotlenienie mogą być nie do odwrócenia, a w najgorszym wypadku może dojść nawet do śmierci.
Z tlenoterapii korzysta się zatem jeśli występuje niedotlenienie tkanek. Tu można spotkać się z sytuacjami, które zagrażają życiu człowieka i tlen należy podać natychmiast oraz takimi stanami oraz schorzeniami, w leczeniu których tlen jest skutecznym lekiem, wydłuża życie chorego oraz ułatwia jego funkcjonowanie.
Ten rodzaj leczenia stosuje się w szpitalach (zwłaszcza jeśli stan pacjenta jest poważny, a jego życie zagrożone), w specjalistycznych ośrodkach kuracji tlenem oraz w domu (jeśli lekarz na to zezwoli).
Reklama
Rodzaje tlenoterapii
Podstawowe dwa rodzaje tlenoterapii to tlenoterapia czynna i bierna.
Tlenoterapia czynna polega na podawaniu tlenu osobie, u której stwierdzono brak oddechu lub niewydolność oddechową.
Tlenoterapia bierna natomiast to uzupełnianie tlenu u osoby, która oddycha, jednak z powodów medycznych tego tlenu potrzebuje (np. w sytuacji zawału serca, duszności, astmy i wielu innych).
Tlenoterapia hiperbaryczna to taka metoda leczenia tlenem, która polega na natlenieniu pacjenta w specjalnej hiperbarycznej komorze. Dzięki niej tlen dociera w zwielokrotnionej ilości do krwinek czerwonych, płynu mózgowo-rdzeniowego, systemu limfatycznego i osocza.
Istnieje też inna odmiana tej metody kuracji – tlenoterapia domowa. W uzasadnionych przypadkach lekarz może zezwolić pacjentowi na samodzielne podawanie tlenu w określonych przez medyka dawkach i ilości dobowej. Zazwyczaj dotyczy to chorych z przewlekłą i postępującą niewydolnością oddechową.
Przepływ tlenu, jego ilość dobową, stężenie, itp. powinien być bezwzględnie ustalony przez lekarza, ratownika medycznego, czy inną upoważnioną do tego osobę.
Zasady korzystania z zabiegu
Tlen do tlenoterapii podaje się najczęściej przez maskę tlenową, wąsy tlenowe, cewnik nosowy, namiot tlenowy, czy respirator. W warunkach szpitalnych tlen wydostaje się bezpośrednio z butli, a tlenoterapia w domu pacjenta korzysta ze specjalnych urządzeń, takich jak koncentrator tlenu.
Bardzo ważne jest dobranie właściwego stężenia tlenu do choroby pacjenta i jego stanu zdrowia. Po każdej zmianie tego stężenia należy obserwować pacjenta przez co najmniej 5 minut. Taka kontrola jest konieczna zarówno przed, jak i w trakcie wykonywania tlenoterapii w przypadku ostrej niewydolności oddechowej, czy takich chorób jak np. mukowiscydoza, przewlekła obturacyjna choroba płuc oraz rozstrzenie oskrzeli.
Jeśli doszło u pacjenta do zatrucia tlenkiem węgla, zaleca się użycie, w miarę możliwości, największego przepływu tlenu.
Ponadto tlen podawany choremu powinien być tlenem medycznym o wymaganych atestach. Co więcej, jego temperatura musi być zbliżona do ciepłoty ludzkiego ciała, a wilgotność odpowiadająca 100 procentom.
Wskazania do leczenia tlenem
Dzięki tlenoterapii są dotlenione najważniejsze organy ludzkie, jak mózg, czy serce, przez co funkcjonują one prawidłowo i poprawia się ogólna sprawność psychiczna i fizyczna pacjenta. Ponadto ten rodzaj leczenia wpływa na polepszenie odporności, spowolnienie postępu przewlekłych chorób płuc, zredukowanie kłopotów oddechowych oraz problemów ze snem.
Wśród wskazań do tego leczeniasą m.in.
- zatrzymanie oddechu,
- zatrucie tlenkiem węgla,
- niewydolność oddechowa,
- przewlekła obturacyjna choroba płuc,
- mukowiscydoza,
- otyłość,
- rozstrzenie oskrzeli,
- zawał mięśnia sercowego,
- astma,
- duszność,
- bezdech senny,
- choroba dekompresyjna,
- urazy,
- niektóre oparzenia termiczne i wiele innych.
Reklama
Przeciwwskazania do wykonania zabiegu
Jednak ten rodzaj kuracji, jak niemal każdy inny, nie może być stosowany u każdego pacjenta. Przeciwwskazania są liczne, a spośród tych najczęściej wymienianych należy wypunktować m.in.
- ciążę;
- padaczkę;
- poważne urazy płuc;
- nieodbarczoną odmę opłucnową;
- rozedmę płuc;
- przebyte operacje ucha oraz klatki piersiowej;
- rozsianą chorobę nowotworową;
- zapalenie zatok nosowych;
- stan podgorączkowy;
- zaćmę;
- posiadanie rozrusznika serca.
Autor: Olga Tomaszewska
Czytaj też:
Reklama
Najczęściej czytane
Reklama
Najnowsze artykuły
Znajdź najlepsze
sanatorium dla siebie.
Reklama
